معنی ابن الکبیر - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

مسافری که در شهر خود بضاعت و سر و سامان دارد اما در سفر بی چیز و تهی دست مانده و توانایی بازگشت به شهر خود ندارد و مستحق زکات است، درراه مانده

(اِ نُلْ کَ)

فقیه و محدث. او راست: کتاب ناسخ القرآن و منسوخه. کتاب احکام القرآن و آنرا از ابن عباس روایت کرده است. (ابن الندیم)

(اِ نُلْ کُ سَ)

فرزند زنا. ولدالزنا. حرام زاده

((اِ بْ نُ سْ سَ))

راه نشین، مسافر تهیدست

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما